Zuz_Up
krmak
Dołączył: 26 Lis 2007
Posty: 49
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Lautenburg
|
 Wysłany: Pon 20:02, 19 Maj 2008 Temat postu: Slavko Mihalić |
|
|
Slavko Mihalić (ur. w 1928 r. w Karlovacu), poeta, prozaik i tłumacz, debiutował w 1954 roku tomikiem poetyckim "Muzyka kameralna", a potem co rok lub dwa przypominał się swoim czytelnikom nowym tomikiem poezji.
Pracował jako dziennikarz i redaktor w różnych pismach codziennych i tygodnikach wydawanych w Zagrzebiu i w Belgradzie. Jest autorem i współautorem sześciu antologii. Założył szereg ważnych dla życia intelektualnego Chorwacji czasopism literackich, których był redaktorem naczelnym.
Przez szereg lat był prezesem Stowarzyszenia Pisarzy Chorwackich. Od dłuższego czasu jest redaktorem naczelnym najważniejszego chorwackiego miesięcznika literackiego „Forum”. Przetłumaczył na język chorwacki wielu poetów słoweńskich.
Jego poezja tłumaczona była między innymi na francuski, angielski, niemiecki, włoski, szwedzki, norweski, węgierski, polski, czeski i rosyjski. Wybory jego wierszy ukazały się w szesnastu krajach europejskich oraz w USA i Kanadzie.
Ostatni tom jego poezji zebranych, wydany w Zagrzebiu w 1998 roku, liczy 820 stron.
Według mojego osobistego przekonania i oceny Mihalić jest najznakomitszym współczesnym poetą chorwackim. Swoim bardzo bogatym dorobkiem poetyckim unaocznił nam, że współczesny język chorwacki, szczególnie dzięki swej strukturze syntaktycznej, może być niewyczerpanym i wdzięcznym tworzywem artystycznym.
A urzeczywistnione przez niego realizacje tych możliwości - w spokojny i początkowo niezauważalny sposób - przekształcają prozodyczne, nierzadko też semantyczne cechy ustrojowe naszego języka.
W kręgu codziennego doświadczenia można dostrzec, że dzięki poezji Mihalicia, to znaczy dzięki przyswojeniu jego śpiewnych fraz-wierszy, język został w widoczny sposób wzbogacony. A to należy do najwyższych dokonań, jakie poezja odnieść może w sferze języka.
Ante Stamać
- teoretyk literatury, profesor zwyczajny Uniwersytetu Zagrzebskiego, autor książki pt. Temat Mihalić
----
Nazwisko Slavka Mihalicia jest już znane miłośnikom poezji w Po Nazwisko Slavka Mihalicia jest już znane miłośnikom poezji w Polsce. Tłumaczyli go przed laty Julian Kornhauser ("Sen w świetle", wybór wierszy, PIW 1980, str. 64) oraz Grzegorz Łatuszyński, który publikował swoje przekłady w pismach literackich, a także w II programie Polskiego Radia. Nie jest też obce w całej, rzec można, Europie. Tłumaczony był na kilkanaście języków europejskich, m. in. na francuski, angielski, niemiecki, włoski, szwedzki, norweski, węgierski, czeski i rosyjski.
Wybory jego wierszy ukazały się w szesnastu krajach europejskich oraz w USA i Kanadzie. Gdy obchodził pięćdziesięciolecie pracy twórczej w 2004 roku, miał w swoim dorobku ponad 30 książek i 25 obcojęzycznych wyborów poezji. Przez te lata obsypany został wszystkimi możliwymi chorwackimi nagrodami literackimi oraz wyróżnieniami. Jest laureatem wysokich nagród i odznaczeń państwowych, członkiem Chorwackiej Akademii Nauki i Sztuki oraz członkiem korespondentem Słoweńskiej Akademii Nauki i Sztuki. W Chorwacji jest poetą kultowym, czytanym i często wznawianym, wywierającym duży wpływ nie tylko na rozwój rodzimej poezji, ale i na całe życie kulturalne kraju.
Polski wybór wierszy "Okna szaleństwa" dokonany został z całego pięćdziesięcioletniego dorobku poetyckiego autora. Staraliśmy się, żeby ten tom był nie tylko reprezentatywny dla twórczości poety, jego warsztatu i obszarów penetracji artystycznej, ale czytelny także dla polskiego odbiorcy, a więc uniwersalny, nie obciążony odwołaniami do chorwackiej tradycji kulturowej czy historycznej, co mogłoby wymagać komentarzy i odnośników, czego poezja, jak wiadomo, nie toleruje.
Układ książki, który charakteryzuje się tym, że pozbawiony jest znamion chronologii, zaproponowany został przez tłumacza. Wyszedł on bowiem z założenia, że dla poezji, która wytrzymała próbę czasu, nie jest ważna bibliograficzna metryczka, lecz jej dzisiejsza percepcja w warstwie estetycznej i intelektualnej.
W swoich wierszach, często z lekka ironicznych, Slavko Mihalić opisuje świat �" ni to ze snu, ni to z jawy - w którym przyszło mu żyć, oraz siebie mocującego się z tym światem, ale też z własną jaźnią, z własną wyobraźnią i wrażliwością. Świat go niepokoi, los człowieczy go niepokoi, napawa lękiem. Stąd częsty upadek ducha i wiersze depresyjne. Ale nadzieja nie kapituluje, nawet zwycięża, splatając widzialne z niewidzialnym, świat żywych ze światem umarłych, dzięki niezniszczalnemu pierwiastkowi ducha.
Poezja Mihalicia jest zbratana z tajemnicą istnienia, z tym, co przemijalne i wieczne, transcendentne, niepojęte, nieuchwytne, a przecież wyczuwalne, obecne w czasie minionym i nadchodzącym, który nas czeka. Podobnie jak dociekliwy i przenikliwy intelektualnie, jest Mihalić również wrażliwy emocjonalnie i sensualnie. Z wielu jego wierszy bije radość, jakiej dostarczyć człowiekowi potrafi kontakt psychiczny i fizyczny z przyrodą, z morzem, górami, a także z drugim człowiekiem.
Mamy głęboką nadzieję, że te piękne i mądre wiersze znajdą swoich zwolenników również w Polsce.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
